Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ’ το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι’ αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι’ αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο.
ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
Υ.Γ: Οι κακές συνήθειες ποτέ πραγματικά δεν κόβονται. Το παραδέχομαι πως ο φόβος μήπως σε βλάψουν είναι λιγότερο δυνατός απ΄ αυτές. Γι αυτό και θαυμάζω τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν. Και δεν είναι καθόλου αργά για αλήθειες. Βέβαια οι στίχοι του τραγουδιού ,όπως και κάθε αληθινή τέχνη, παραπέμπουν στην ανυπακοή σε νουθεσίες και συμβουλές . Αρνούνται την ενοχή που νιώθεις όταν σε κυριεύουν . Οι κακές συνήθειες που τις αγαπάς και δεν τις βλέπεις τόσο κακές μέχρι να σε σκοτώσουν. Γιατί δεν είναι τόσο απλό να τις αρνηθείς. Σε δένουν με ό,τι αγαπάς περισσότερο. Ένα αίσθημα ελευθερίας ,χαράς , επικοινωνίας ...Θαυμάζω τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν. Και αγαπώ αυτούς που δεν μπορούν....
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου