HTTA...

 Ποιητική

-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ μοῦ πεῖς,
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας
Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.
-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια
Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.
Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;
Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.
Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις
Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

Υ.Γ: Ό,τι χειρότερο , οι λέξεις που τις παίρνει ο  άνεμος. Που τις λες και δεν τις εννοείς .Χωρίς μάτια, χωρίς αφτιά , χωρίς στόμα, περιφέρεσαι υποκρινόμενος το αντίθετο. Διπρόσωπος, δειλός, εκτοξεύοντας κατηγορίες σε άλλους. Το θέμα του ποιήματος είναι άλλο. Ο ρόλος της ποίησης και του ποιητή σε όλες τις εποχές. Κυρίως τις δύσκολες. Εγώ το διάλεξα για να μιλήσω για το ρόλο του ανθρώπου. Που από φόβο αλλά και από φθόνο σιωπά. Όταν πρέπει να φωνάξει…

                                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ