ΦΘΟΡΑ..

Μα το φθινόπωρο ποτέ

Δεν έχανε τη γλύκα του

Σαν το μικρό αγόρι

Πετροβολούσε τις χλωμές

Ματιές των κοριτσιών

Που γέρασαν

Χωρίς να βρουν το ταίρι τους.

Έπαιζε μπάλα

Γύρω απ΄τα αυτοκίνητα

Θρύψαλα τα ξερά τα φύλλα

Στα νοτισμένα πόδια του.

Μελαγχολούσε συνετά

Και προσδοκούσε μέρες

Να το κοιμίσουν με βροχές

Και καταιγίδες

Σαν το μικρό αγόρι το φθινόπωρο

Αρρώσταινε δεν πήγαινε σχολείο.

Μα πάλι…..

Πείσμωνε

Για να φανεί πιο δυνατό απ΄το χειμώνα..

                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Οτιδήποτε φθίνει προκαλεί θλίψη. Εκτός κι αν η φθορά ντύνεται αλλιώς όπως στα παραμύθια. Κατά τα άλλα είναι η μόνη που κάνει άλματα. Τη νικάς μόνο όταν την αφήσεις να σε νικήσει…