ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ...

ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ…

…..Ανέμυαλοι όσοι επιζητούν τη δόξα

      Με λόγχες και με δυνατά

      Στον πόλεμο κοντάρια,

      Λογιάζοντας αστόχαστα πως έτσι

      Θα πάψουν των θνητών τις συμφορές.

      Γιατί, αν το δίκιο σου ζητάς με αίμα ,

      Η αμάχη δεν θα λείψει από τον κόσμο.

      Γι΄ αυτήν οι Πριαμίδες πήγαν

      Κάτω στη γης, ενώ μπορούσαν

      Μονάχα με τα λόγια , Ελένη ,

      Τέλος να δώσουνε στην έχθρα.

      Τώρα στον Άδη ΄ναι βαθιά χωμένοι,

       Τα κάστρα τους φωτιά τα ΄χει σαρώσει

       Σαν κεραυνός του Δία κι εσύ

       Πέρασες βάσανα και βάσανα

       Που αβάσταχτους σηκώσαν θρήνους…

Υ.Γ1:  Ο Ευριπίδης ο Αθηναίος, πεντακόσια  χρόνια πριν από το Χριστό, γράφει την αντιπολεμική του Ελένη, όταν μαινόταν ένας άλλος μεγάλος πόλεμος, ο πελοποννησιακός, που κατέστρεψε την πόλη του και πολλές άλλες ελληνικές πόλεις. Τον καταδικάζει απερίφραστα ως επιλογή και λύση οποιουδήποτε προβλήματος. Τόσο επίκαιρος στην εποχή μας, εποχή της κρίσης , των πολέμων, των παράπλευρων απωλειών , των θυμάτων ,των προσφύγων …

Υ.Γ2: Ο Γιώργος Σεφέρης γράφει για τον ΕΥΡΙΠΙΔΗ

 Ευριπίδης, Αθηναίος

Γέρασε ανάμεσα στη φωτιά της Τροίας και στα λατομεία της Σικελίας. Του άρεσαν οι σπηλιές στην αμμουδιά κι οι ζωγραφιές της θάλασσας. Είδε τις φλέβες των ανθρώπων σαν ένα δίχτυ των θεών, όπου μας πιάνουν σαν τ’ αγρίμια· προσπάθησε να το τρυπήσει. Ήταν στρυφνός, οι φίλοι του ήταν λίγοι· ήρθε ο καιρός και τον σπαράξαν τα σκυλιά. Υ.Γ3: Πριν τον σπαράξουν τα σκυλιά στην κυριολεξία, ο λιγότερο βραβευμένος αυτός τραγικός ποιητής αναμετρήθηκε με τους συντηρητικούς κύκλους της εποχής του, τους θρησκόληπτους , φιλοπόλεμους και δημαγωγικούς που έβαζαν εμπόδια στη σκέψη και στην έκφραση απόψεων που αμφισβητούσαν ουσιαστικά την εξουσία τους. Και 2.500 χιλιάδες χρόνια μετά, επίκαιρος όσο ποτέ, και αυτός και όσοι τον πολέμησαν..                                                 ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ