Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΠΟΥ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ..

Μια φορά κι έναν καιρό, πολύ μακριά στο βάθος του ορίζοντα ήταν χτισμένη η πολιτεία των δρόμων. Βασιλιά της ο πιο γρήγορος και παράξενος δρόμος. Παράξενος , γιατί αντίθετα με τους άλλους δρόμους που στέκονταν ακίνητοι και πάνω τους πηγαινοέρχονταν άνθρωποι και αυτοκίνητα ,άμαξες και κάθε λογής αυτοκινούμενα όντα, ο βασιλιάς των δρόμων έτρεχε ο ίδιος τα πάντα που κινούνταν στη ράχη του. Για να σας δώσω να καταλάβετε ακριβώς , φανταστείτε τις κυλιόμενες σκάλες ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου. Αυτές να ανεβοκατεβαίνουν καμαρωτές και μεγαλόπρεπες και οι άνθρωποι κρατώντας τσάντες και τσαντάκια να ξεκουράζονται στην φιλόξενη μεταλλική τους ράχη με τα μαγικά σκαλοπάτια που απλώνονται και μαζεύουν σαν τη ζύμη της γιαγιάς όταν φτιάχνει τα πεντανόστιμα τσουρέκια της.

             Έτσι και ο βασιλιάς των δρόμων. Έτρεχε βολίδα και οι άνθρωποι έφταναν ασφαλείς στον προορισμό τους έχοντας κάνει όλες τις απαραίτητες δουλειές της ημέρας. Γιατί ο βασιλιάς αυτός δεν κουραζόταν ποτέ να εξυπηρετεί τους επιβάτες του σε ό,τι κι αν του ζητούσαν. Ήξερε από αυτοκίνητα και μηχανές και συνεργεία κάθε είδους και έδινε τις κατάλληλες συμβουλές για κάθε λογής επισκευή. Είχαν δει πολλά τα μάτια του στα καθημερινά του ταξίδια και δεν παρέλειπε ποτέ να ακούει και να μαθαίνει από τους σοφούς και μορφωμένους ταξιδευτές για να μπορεί να χρησιμοποιεί τη σοφία τους ανάλογα με την περίσταση. Σιγά σιγά όλοι παραδέχτηκαν την αξία του και άνθρωποι και δρόμοι τον έκαναν βασιλιά τους.

          Εκτός από τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές του να επιλύει κάθε είδους προβλήματα κυριολεκτικά στο πόδι, είχε και άλλα εξίσου σπουδαία ταλέντα. Ήταν ένας πολύ αστείος δρόμος. Ενώ έτρεχε με ασφάλεια τις διαδρομές του , οι άνθρωποι χοροπηδούσαν από τα γέλια στη ράχη του με τις παροιμιώδεις ατάκες του και την απίθανη θεατρικότητα στην απόδοση των κάθε λογής ιστοριών που σκαρφιζόταν το αεικίνητο μυαλό του. Έτρεχε και γελούσε . Μην φανταστείτε όμως ότι γελούσε πάντα. Όπως όλοι οι δρόμοι που έχουν δει πολλά τα μάτια τους ήταν αυστηρός με τους τεμπέληδες , τους άδικους και τους αγενείς ανθρώπους. Άστραφτε και βρόνταγε κάθε φορά που αντιλαμβανόταν ότι κάποιοι κυκλοφορούσαν χωρίς αρχές και κανόνες. Όλα κι όλα . Ήταν ένας δρόμος- βασιλιάς με άποψη και γνώμη για όλα. Τέλος ήταν ένας πολύ γενναιόδωρος , πειθαρχημένος και καλλιτεχνικός δρόμος. Τραγουδούσε , έπαιζε μαντολίνο αυτοδίδακτος , έψελνε , έγραφε , μελετούσε όλους τους ιστορικούς, τους φιλοσόφους και τους ποιητές και μάθαινε απέξω ολόκληρα κομμάτια από τα έργα τους. Όταν μάλιστα έλεγε τα περιβόητα παραμύθια του κανένα παιδί δεν ήθελε να κατέβει από τη ράχη του και να πάει για ύπνο. Αλλά ακόμα και οι μεγάλοι κρέμονταν από τα χείλη του. Είμαι σίγουρη ότι δεν έχετε ξανακούσει για άλλον τέτοιο δρόμο. Και αυτό δεν είναι παραμύθι.

         Μια μέρα ακούστηκε στην πόλη ότι ο βασιλιάς των δρόμων κουράστηκε και σκόπευε να σταματήσει τα ταξίδια του. Κι αυτό γιατί ένας κεραυνός ακινητοποίησε την ταξιδιάρικη ψυχή του λέγοντας πως ήρθε ο καιρός να ξεκουραστεί και να αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι αυτοί που κουβαλούσε στη ράχη του.  Μάλιστα ακούστηκε η βροχή να υποστηρίζει ότι  είχε τόσο ταξιδέψει αυτός ο δρόμος που είναι καιρός να ζήσει με τις αναμνήσεις των υπέροχων διαδρομών του. Τα βουνά τέλος συμφώνησαν με τον ήλιο που λάμπρυνε πολλά ορειβατικά του περπατήματα πως έφτασε η ώρα για τον βασιλιά των δρόμων να ακουμπήσει  στους ώμους των θαυμαστών του το ακίνητο σώμα του. Αρχικά κανένας δεν πίστεψε αυτό το πρωτάκουστο νέο. Αν ήταν ποτέ δυνατόν να κουραστεί αυτός που μια ζωή έτρεχε με άποψη και όχι από ανάγκη!!!

        Ήταν αλήθεια. Ο βασιλιάς των δρόμων είχε κουραστεί. Το διαλάλησαν οι καμπάνες της πολιτείας για να το ακούσουν όλοι. Και δυο μικρά παιδάκια που έπαιζαν στην αυλή του σπιτιού τους ,ο Παναγιώτης και η Αναστασία, λυπήθηκαν γιατί δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τον βασιλιά των δρόμων στις δόξες του. Να δουν από κοντά το μεγαλείο των ταλέντων του υπέροχου δρόμου. Έπρεπε να αποδεχτούν το γεγονός ότι δεν θα ταξίδευαν μαζί του .Γιατί όπως και οι άνθρωποι, γερνάνε και οι δρόμοι. Το ίδιο βράδυ τα δυο παιδιά πήγαν να  γνωρίσουν τον ακίνητο βασιλιά των δρόμων. Αυτός γεμάτος σοφία τα χάιδεψε και με πολλή σοβαρότητα τους τραγούδησε τραγούδια για ταξίδια .Και τότε τα παιδιά κατάλαβαν ότι ο βασιλιάς των δρόμων είχε βρει άλλον τρόπο για να ταξιδεύει. Μέσα από τα μάτια τους….

                                                      

                                                                             ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

Υ.Γ: Το αφιερώνω στον πατέρα μου, τον λάτρη των δρόμων…. Καλή χρονιά μπαμπά….