Απέφευγε την ποίηση
Τη βαριά.
Καραδοκούσαν οι εκδότες.
Ανεπανόρθωτα να τον εκθέσουν
Σε φαύλα βλέμματα
Και
ρητορείες .
Να τον ποδοπατήσουν
Με ερμηνείες ξένες.
Έπειτα είναι κι οι ομότεχνοί του.
Στυφοί και νυσταγμένοι
Δεν έχουν χρόνο για χαμόγελα
Και άλλα τέτοια ανθρώπινα
Κοινά.
Έχουν τόση δουλειά να κάνουν
Σε
λογοτεχνικές συνάξεις άκρως
Σε ιλουστρασιόν περιοδικά
Ταγμένα στα....ανιδιοτελή
Αφεντικά τους!
Όπως και να το κάνεις
Τα πάντα δίνουν για την Τέχνη.
Απέφευγε την ποίηση τη βαριά.
Βάραινε την καρδιά του.
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Ναι, αυτό είναι ένα ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι ένα σχόλιο!!!Γεια σου Χριστίνα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΣΧΟΛΙΟ...
Διαγραφή