ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΦΕΛΗ....

Η όμορφη Νεφέλη

Δεν είχε καιρό

Για μονοτονίες

Στα δεκαοχτώ

Άρπαξε την τσάντα

Και τη μηχανή της

Βιαστική όπως πάντα

Μα και μοναχή της

Πήρε το στεφάνι

Το άσπρο της φουστάνι

Σαν αγιογραφία

Έψαξε τον ήλιο

 Βρήκε το φεγγάρι

Τράβηξε με χάρη

Μια φωτογραφία…

Υ.Γ: Νεφέλη μου, δεν έτυχε να σε γνωρίσω..Η μαμά σου όμως ήταν συμμαθήτριά μου και συνάδελφός μου. Την ξανασυνάντησα πρόσφατα στο αρχαιολογικό μουσείο στις πολιτιστικές εκδηλώσεις των σχολείων μας..Μιλήσαμε μετά από πολλά χρόνια… Όπως όλη η πόλη, συγκλονίστηκα από το τόσο πρόωρο ταξίδι σου στην άλλη όχθη..Και δεν τολμώ να αγγίξω ούτε μια ρανίδα από το πένθος και τα δάκρυα των γονιών σου.. Μόνο Εσύ Νεφέλη μπορείς με την αγγελική σου χάρη να μαλακώσεις τον πόνο τους. Μόνο Εσύ μπορείς να  τους μιλήσεις για το σχέδιό Του να σε πάρει να φωτογραφήσεις τον παράδεισό Του….

                                                          ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ..