ΦΟΒΑΜΑΙ...

<<Ένας νεκρός, θρήνος.

Εκατομμύρια νεκροί, απλή στατιστική……>>

                                       

Φοβάμαι τους ανεύθυνους θρήνους

Που ανεβάζουν τα νούμερα τηλεθέασης.

Φοβάμαι τους φρουρούς αξιών

Που εγκαθίστανται σε υπουργικούς θώκους.

Φοβάμαι τα αλλοιωμένα τρόφιμα

Που χαρίζονται μισοτιμής στους φτωχούς.

Φοβάμαι τις πολιτικές για τους άστεγους

Τις κρύες μέρες ,ανήμερα Χριστούγεννα.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που κραυγάζουν

Σε στρογγυλά τραπέζια μεταμεσονύχτια.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που σκοτώνουν

Με σιωπή το δίκιο των σφαγμένων παιδιών.

Φοβάμαι τους θύτες που κάνουν τα θύματα

Και τα θύματα που κρύβουν τους θύτες.

Φοβάμαι τη βία που ντύνεται με επιχειρήματα

Και τα επιχειρήματα που προκαλούν τη βία.

Φοβάμαι τους υποτιθέμενους φίλους

Τους σίγουρους εχθρούς , τους αναποφάσιστους

Σε ποιο κοπάδι θα ενταχθούν που θα τους τάξει.

Φοβάμαι την αλήθεια που δεν λέγεται

Από συνήθεια ή από φθόνο, το ψέμα

Που φιγουράρει πρώτη μούρη στα κανάλια.

Φοβάμαι τους ανεύθυνους θρήνους

Μπροστά σε μικρόφωνα , σε  live εκπομπές

Καλλίγραμμων μοντέλων, ανορεκτικών συνειδήσεων

Εκκωφαντικών σιωπών σε πολυτελή ξενοδοχεία

Ελεφάντων. Φοβάμαι  το παιδί μου μη μου πει

Είσαι τα ίδια με τους άλλους που σιχαίνεσαι.

                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ