Γκρίζα σύννεφα κύκλωναν
Το σπίτι.
Υποχωρούσαν οι οροφές
Οι τοίχοι.
Δεν είχες τόπο να σταθείς.
Η ομίχλη.
Σε δίχτυ ανθεκτικό παγιδευμένος
Μέρες.
Ανάσες υποβρύχιες
Στιγμές.
Το μόνο σιωπηλό ταξίδι
Ο φόβος.
Θρύψαλα ενώνεις να πατήσεις.
Βγαίνεις .
Στο πιο θολό τοπίο
Πολεμάς.
Ο φόβος είναι αρρώστια.
Απόφαση .
Και τον νικάς.
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.
Υ.Γ: Ό,τι στη ζωή μας έχει
ομίχλη, το αρνούμαστε .Όσο δύσκολο κι αν είναι. Με όποιο κόστος. Αλλιώς
πνιγόμαστε και παρασύρουμε μαζί μας κι άλλους. Αργά ή γρήγορα ο φόβος κυριαρχεί. Αν δεν τον αντιμετωπίσουμε
με όποιο κόστος.
ΜΑΡΙΑ
ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου