Και τώρα τι να πω για τον πόνο;
Ιδέα δεν έχω.
Βοούν οι πληγές των ανθρώπων
Ωχριούν οι δικές
μου.
Τιθασεύω τη θλίψη για να αγγίξω
Όποιον πάσχει
Σιωπηλά…
Τα παιδιά με κοιτάζουν δεντράκια σπασμένα
Ηλιαχτίδες αγάπης ποθούν
Σωματάκια δεμένα αγκαλιάστε με εμένα.
Αγαπώ τους ανθρώπους που αγάπη σας δείχνουν
Γλυκά λόγια με τραγούδια σας λένε .
Απαλύνουν με τόλμη τις πληγές σας που καίνε.
Πιστεύουν στη ζωή που παλεύει..
Πιστεύουν στη ζωή που παλεύει..
Η σοφία Του επέτρεψε
εσείς να γίνετε ο δρόμος
Στον παράδεισο μέσα ……
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Υ.Γ:Η αγάπη δεν κοστίζει παρά μόνο κάποιες στιγμές από την ζωή μας...Η παραμικρή αγάπη ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου