Καντάτα
Ἕνα περίεργο ἐπεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στὶς ἐφημερίδες,
ἕνας ἄντρας πῆγε σ᾿ ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ «σπίτια»,
πῆρε μιὰ γυναῖκα,
μὰ μόλις μπαίνουν στὸ δωμάτιο,
ἀντὶ νὰ γδυθεῖ καὶ νὰ ἐπαναλάβει τὴν αἰώνια κίνηση,
γονάτισε μπροστά της, λέει, καὶ τῆς ζητοῦσε νὰ τὸν ἀφήσει
νὰ κλάψει στὰ πόδια της. Ἐκείνη βάζει τὶς φωνές,
«ἐδῶ ἔρχονται γιὰ ἄλλα πράγματα»,
οἱ ἄλλοι ἀπ᾿ ἔξω δώστου χτυπήματα στὴν πόρτα.
Μὲ τὰ πολλὰ ἄνοιξαν καὶ τὸν διώξανε μὲ τὶς κλωτσιὲς
— ἀκοῦς ἐκεῖ διαστροφὴ νὰ θέλει, νὰ κλάψει μπρός σε μιὰ γυναῖκα.
Ἐκεῖνος ἔστριψε τὴ γωνία καὶ χάθηκε καταντροπιασμένος.
Κανεὶς δὲν τὸν ξανάδε πιά.
Καὶ μόνο ἐκείνη ἡ γυναῖκα,
θὰ ᾿ρθεῖ ἡ ἀναπότρεπτη ὥρα μιὰ νύχτα, ποὺ θὰ νοιώσει τὸν τρόμο ξαφνικά,
πῶς στέρησε τὸν ἑαυτὸ τῆς ἀπ᾿ τὴν πιὸ βαθιά,
τὴν πιὸ μεγάλη ἐρωτικὴ πράξη
μὴν ἀφήνοντας ἕναν ἄντρα νὰ κλάψει στὰ πόδια της.
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Υ.Γ: Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε το βράδυ
της ανάστασης του 1922 στην Αθήνα, με καταγωγή από την Κοντοβάζαινα Αρκαδίας και πέθανε στην Αθήνα το 1988. Ιδιαίτερα
ευαίσθητος ,ιδιαίτερα τρυφερός με ανατρεπτική ματιά και καυστική πένα . Χωρίς
να το ξέρουμε, έχουμε τραγουδήσει μελοποιημένους στίχους του .Το ποίημα που διάλεξα είναι πολύ ιδιαίτερο τόσο για το θέμα και την
προσέγγισή του, όσο και για την απέριττη γραφή του ,λες και ο ποιητής νοσταλγεί τα μικρά πέτρινα δρομάκια της γλώσσας και όχι τις δαιδαλώδεις λεωφόρους της. Το
ποίημα αυτό πάντα μας κρίνει. Γιατί κάποιες φορές, χωρίς πολλή σκέψη
αφήσαμε ανεπανάληπτες στιγμές να περάσουν
χωρίς να γευτούμε την γλύκα τους , χωρίς να αντιληφθούμε το μεγαλείο τους. Και
μάταια προσπαθούμε να επανορθώσουμε….Πάντως ο ποιητής ψάχνει συνεχώς το άσπρο άλογο....Δεν το βάζει κάτω....
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου