Ένα καράβι
άσπρα πανιά ισορροπεί σε βράχο.
Έκρυβε
κάποιο μυστικό και απόμεινε μονάχο.
Δεν ήθελε τη
θάλασσα, αρνιόταν τα ναυάγια
Δε δέχτηκε τη
μοίρα του, ανέβηκε στα πλάγια.
Καράβι είσαι
.Μη ξεχνάς φουρτούνες ταξιδεύεις.
Εσύ δεν
είσαι της στεριάς. Γιατί μπελά γυρεύεις;
Τα αυτιά του
κλείνει. Δικαίωμα διεκδικεί να έχει
Να αλλάξει
ό,τι δεν άλλαξε. Να βρέχει όταν δε βρέχει.
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Υ.Γ: Το αφιερώνω σε όλους τους τολμηρούς ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου