Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ....

Αντάμα με το Σίσυφο
Σήκωνε βράχο ασήκωτο.
Δεν είχε Πως , Γιατί
Το λεξιλόγιο .
Είχε
Έτσι
Στα Καλά Καθούμενα.
Ξέφευγε βλέμματα
Και στόματα και νεύματα.
Αδιαφορούσε για ευχές.
Κουράγιο
Ή
Κάτι τέτοιο.
Στητή και μόνη.
 Στις αμπελοφιλοσοφίες
Έκλεινε τα αφτιά της.
Στα θαυμαστικά.
Στις  έξω από το  χορό
Εντυπωσιακές  φιγούρες.
Εγώ στη θέση σου……..
 Σε κάθε συλλαβή
Του
Δεν  α-ντέ-χω
Δεν μπο-ρώ
Ακροβατούσε.
Με  χωρίς  δίχτυ  έπεφτε
Βουτούσε στο κενό.
Μπο-ρού-σε.
Πέθαινε και ξανά γεννιόταν.
Κά-θε μέ-ρα.
Με το κουδούνι. Κάθε μέρα.
Σήκωνε σαν το Σίσυφο το βράχο.
Αγαπημένο βράχο.
Το παιδί της.
                              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Υ.Γ: Μια αγαπημένη φίλη μού είπε σήμερα την ιστορία αυτή… Κι εγώ, που είμαι πάντα στην τρεχάλα , όπως λέει η αδελφή μου, αφιερώνω με θαυμασμό το ποίημά μου αυτό στη μάνα αυτή....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου