ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΥΣΗΜΑΝΤΕΣ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ.

Ταμπούρια φτιάχνω.

Οχυρώνομαι.

Με λέξεις .

Δολοφονούν διπλά.

Αν  θέλουν.

Στα έξι βήματα το αλφάβητο

Παραμονεύει.

Παντού στημένα πυροβόλα

Οι λέξεις.

(Το μεσημέρι εκείνο τη ζωή σου πήρα.)

Δεν μπόρεσα να δέσω

Τις πληγές

Με λέξεις.

Ίσως γιατί γνωρίζω μόνο

Πώς πληγώνουν.

Εσύ μπορούσες

Να στάξεις εύηχες ιάσεις

Λέξεις ευσήμαντες

Στην γενική ανοησία.

(  Δεν γνώριζες τι κόστος έχει;)

Τρέχω για να κρυφτώ

Στα ρήγματα

Που ανοίγουν

Οι φωνές τους.

 Νάρκες παντού

Το ταίριασμα

γραμμάτων και φωνών.

Οι λέξεις.

Ανατινάζομαι.

(θυμάσαι τα κομμάτια μου στους τοίχους;)

Τις τελευταίες λέξεις σου

Θυμάμαι.

Τις προσκυνώ.

Με μύρο τις αλείφω.

Σε άσπρο σεντόνι

Να ξαπλώσουν.

Να ανασάνουν.

Πνίγονταν.

Οι όμορφές σου λέξεις.

(Δεν θέλω να θυμάμαι όμως )

                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ