Τη θυμάμαι πάντοτε με ένα χαμόγελο. Λεπτή, ευγενική,
αισιόδοξη. Αγωνίστρια όσο λίγοι. Πάντα παρούσα στους κοινωνικούς αγώνες
υπηρετώντας με πάθος το δημόσιο σχολείο ,καθηγήτρια εκλεκτή, διδάσκοντας με
αγάπη και ευαισθησία τους μαθητές της που την υπεραγαπούσαν. Πάντα δίπλα στον
αγαπημένο της σύζυγο ,Γιάννη Κωστόπουλο, επίσης εκλεκτό φίλο και συνάδελφο.
Μαζί από τα φοιτητικά τους χρόνια. Δεμένοι όσο λίγοι. Δημιουργοί μιας υπέροχης
οικογένειας με δυο εξαιρετικά παιδιά. Τους συνάντησα όταν ξεκινούσαμε πριν
αρκετά χρόνια το ωραίο ταξίδι του εκπαιδευτικού. Μοιραστήκαμε όνειρα, σκέψεις
,συναισθήματα… Τους αγάπησα και τους θεωρούσα φίλους μου. Και τώρα η Λίτσα
έφυγε τόσο απροσδόκητα και άδικα..Αφήνοντας πίσω της τεράστιο κενό και
θλίψη...Συγκλονισμένη από την τόσο αναπάντεχη και θλιβερή είδηση του θανάτου
της θέλω να συλλυπηθώ από τα βάθη της καρδιάς μου τους αγαπημένους της και
ιδιαίτερα τα αγαπημένα της παιδιά..Ξέρω ότι η ευλογημένη της αύρα θα τα
παραστέκει. Προσεύχομαι και ελπίζω με τη βοήθεια του θεού να μείνει κοντά τους
και κοντά μας ο αγαπημένος τους πατέρας ,ο Γιάννης, ξεπερνώντας την περιπέτεια
την οποία αντιμετωπίζει...Να παρηγορηθεί και να ζήσει υγιής δίπλα στους
αγαπημένους του… Καλό ταξίδι Λίτσα……
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου