Η θάλασσα κυματιστή και αθεράπευτα γαλάζια. Βοούσα το
ασίγαστο πάθος της για αλλαγή και έκπληξη παλεύει με το θράσος των ανθρώπων να
την χρησιμοποιούν ασελγώντας πάνω της για να τακτοποιήσουν τις επίπεδες ζωές τους..
Ο ουρανός , η άλλη όψη και προέκτασή της
υπόσχεται το βάθος και το πλάτος της. Καθρέφτης των άυλων και έμψυχων ουσιών
που ατενίζουν από κει την προηγούμενη ζωή τους και ανακουφισμένοι μας καλούν
στο τέλος που είναι η αρχή. Θάλασσα και ουρανός , οι όψεις μιας επιλογής που
βυθίζεται και ίπταται ταυτόχρονα ,που δροσίζει και ζεσταίνει , που σε πνίγει
αλλά και σε σπρώχνει να πετάς. Η θάλασσα
,αυτή η απέραντη μοναξιά της , η απέραντη μαγεία της , η υπερθετική ομορφιά της
,επικίνδυνη σαν σειρήνα, συμβολικό πέρασμα στη διάσταση που κρύβει θηρία και τέρατα,
ήρεμη και θορυβώδης, ονειροπόλα και πεζή σαν φορτηγό πλοίο που δύσκολα πιάνει
λιμάνι , απύθμενη και ρηχή σαν λίμνη που κοροϊδεύει τα μικρά παιδιά στο πάρκο,
κρυστάλλινη και θολή σαν τοπίο στην ομίχλη ,ταξιδιάρα και εκδότης απαγορευτικών για όλα τα λιμάνια, ζεστή και
κρύα σαν τη λιακάδα καταχείμωνο, η θάλασσα των ποιητών των πειρατών και των θαλασσοπόρων ,όλα τα
πρόσωπα εξίσου μαγευτικά και ευλογημένα.
Την κοιτάζω και δεν καταλήγω ποιο φοβάμαι περισσότερο. Ποιο προτιμώ ,ποιο
νοσταλγώ , ποιο αγαπώ που δεν μου θυμίζει το δικό σου πρόσωπο έτσι που την
κοιτούσες ξαπλωμένος στη σκιά με τον καφέ και το τσιγάρο σου……
ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου