ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ....ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ.

Γέρικα δέντρα που άντεξαν τους κεραυνούς του κόσμου.

Βαθιές οι ρίζες τους στο χώμα απλώνονται σαν δίχτυα.

Πιάνουν με αγάπη το σφυγμό της γης που τρέφει τη ζωή.

Γίνονται ένα. Με φύλλωμα πυκνό ,γυαλιστερό σαν πέτρα.

Που την ραπίζει η θάλασσα και τη φιλάει το άσπρο κύμα.

Φύλλωμα ζωηρό και φρέσκο σαν το ψωμί . Κρατάει δροσιά

Και ευλογημένο ίσκιο. Κουρνιάζεις στο ψιθύρισμα των φύλλων.

Κουβεντιάζεις με τα σοφά τους λόγια. Μαθαίνεις την υπομονή

Και την αγάπη. Αυτά τα δέντρα όταν πεθαίνουν δεν πεθαίνουν.

Έχουν τους σπόρους τους φυτέψει με τη βοήθεια των ανέμων.

Με της βροχής το καθαρό νερό  ποτίζουν και τα δάκρυά τους.

Υπόσχονται γαλήνη. Στις καταιγίδες σου αντιστέκονται . Φρουροί

Και φύλακες εκεί που πρέπει. Έχουνε μάτια και καρδιά και χέρια.

Να σε σηκώσουν όταν πέσεις. Να κλάψουν για να ξαλαφρώσεις.

Να σ΄αγαπήσουν καταπράσινα ,στητά και με σοφία περίσσια.

Αυτά τα δέντρα περπατούν και με σκεπάζουν μη κρυώσω……..

                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ