Στο
σταυροδρόμι δυο αγίων
Ανδρέου και
Νικολάου
μια γυναίκα
πεσμένη κάτω.
Μπροστά
της λίγα κέρματα
σε χάρτινο
κουτί.
Μάτια δεν
βλέπω. Θόρυβος.
Και η ζωή,
στο ύψος των
περιστάσεων
δε στέκεται.
Στον Κηφισό
,
το μυθικό
ποτάμι,
σταθμός
λεωφορείων.
Βαλίτσες
πάνε κι έρχονται
σε
κουρασμένα χέρια.
Κόρνες,
βρώμικο φαγητό.
Κι ένα
κορίτσι γερασμένο
αναζητά
βοήθεια
να πεθάνει.
Ακτή
Δυμαίων.
Καίει ο
ήλιος τα καράβια.
Ζέστη.
Ανθρώπινες
σκιές σαλεύουν.
Μα η είσοδος
απαγορεύεται
στις
λαθραίες ελπίδες
στο λιμάνι
των μεγάλων
ταξιδιών
και
συγκινήσεων. Μαρία
Φούκα
Απλά πολύ καλό! Είναι δυνατό χωρίς το μαστίγιο των λέξεων.Ταιριάζει με αυτά που περιγράφει! Που τα βλέπουμε απλά γύρω μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαννάκη σε ευχαριστώ.....φιλιά από τον Ηλία..Μην χάνεσαι......
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία ζούμε το πρώτο ποίημά σου για να δούμε! Μαρία έχω σχολιάσει και Αναγνωστάκη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ηλίας και εγώ σε ευχαριστούμε για τα υπέροχα σχόλια..Καλά είχε πει ο Σιδέρης ότι είσαι ποιητής.....
ΑπάντησηΔιαγραφή