ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΥΩΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΝΙΞΑΝΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ…
Μια ζωή ταξίδευα
Χωρίς αποσκευές
Ψάξε και βρες
Στη Θάλασσα
Πού πήγαν τόσα δάκρυα
Που χάλασα
Στο δρομολόγιο Κρήτη-
Πειραιά
Είχα στην τσέπη μου
ψιλά
Να το πληρώσω
Για να με σώσω
Με μια σπρωξιά
Το έγκλημα
Δυστύχημα
Ατύχημα
Το παίζουνε στα ζάρια
Τα Μέσα
Με την τυφλή
Δικαιοσύνη
Μα εμένα με αγαπούσε
μια Μυρσίνη..
Και στο Λασίθι
Θρήνος μεγάλος τώρα
εστήθη
Που καθυστέρησα
Σε μια ζωή
Που σε όλα
υστέρησα……..
ΥΓ: Ο Αντώνης Καρυώτης από το
Λασίθι που τον πνίξανε στη θάλασσα είναι άλλη μια απόδειξη της αδιάφορης,
ανάλγητης και ασυνείδητης στάσης ζωής μας!! Παθητικοί και Μοιραίοι ζούμε για το
Θεαθήναι, εξαργυρώνουμε τα πιστεύω μας, απορούμε.. Πώς είναι δυνατόν να συμβεί
στην εποχή μας ένα τέτοιο έγκλημα.. Μα
ακριβώς η εποχή μας προσφέρεται γι αυτό.. Έχει χίλιους τρόπους να
δημιουργεί θύματα, θύτες, αδιάφορους
πολίτες και ανήξερους και πάντα ανεύθυνους κρατικούς και μη , παράγοντες που
ακόμα μια φορά παίζουν πινγκ πονγκ τις ευθύνες τους στα κεντρικά
δελτία των 8.. με διαφημίσεις πανάκριβες πριν και μετά την απευθείας μετάδοση του πνιγμού…
Ως εκπαιδευτικός 32 χρόνια θλίβομαι που τα παιδιά μας θα ακούσουν το
πρώτο κουδούνι μέσα σε εγκλήματα,
πλημμύρες και αναρίθμητες αναλύσεις από αυτούς που είναι ταγμένοι να δικαιολογούν
τα αδικαιολόγητα για να μπορούν να κάνουν ανενόχλητοι την κίτρινη δουλειά τους.. Καλή χρονιά
συνάδελφοι..Οξύμωρη ευχή με αυτά που συμβαίνουν; Ίσως.. Εμείς όμως οι δάσκαλοι
είμαστε αυτοί που πρέπει να δείξουμε έναν άλλο δρόμο..Σε αυτοαξιολογημένα
σχολεία πάντα για το Θεαθήναι, μέσω βαρύγδουπων υπουργικών δηλώσεων, θα
τραβήξουμε και φέτος το κουπί, όπως έχουμε μάθει τόσα χρόνια.. Απαξιωμένοι
αξιολογούμενοι από αυτούς που δεκάρα δε δίνουν για τον κόπο μας και την
προσφορά μας.. Κουπί σε θάλασσες που δεν πνίγουν ανθρώπους αλλά που τους
ταξιδεύουν σε ανοιχτούς ορίζοντες με ήλιο και πολλή αγάπη...
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
