ΈΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΧΟΛΙΟ
Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος
που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο..Να τον κάνει πιο δίκαιο και φιλικό κυρίως για
τα παιδιά. Ήταν νέος και όπως οι περισσότεροι νέοι έβλεπε το καλό πρόσωπο των
ανθρώπων και είχε αγαθές τις προθέσεις του.. Σιγά σιγά κατάφερε αυτό που ήθελε. Ένα
καταφύγιο για τα παιδιά.. Όλοι τον θαύμαζαν
.Από παντού εισέπραττε Μπράβο για το θεάρεστο έργο του. Τα φώτα των ΜΜΕ πάνω του συνεχώς να προβάλλουν την
ανθρωπιά και την γενναιοδωρία του.. Τηλεμαραθώνιοι και χιλιάδες διαφημίσεις
καλοπλήρωναν την αγάπη και την καλοσύνη..Στο κάδρο τα παιδιά χαμογελούν και αυτός
καμαρώνει τον ρόλο του Σωτήρα τους..
Και ξαφνικά το κενό..Η
εικόνα θρυμματίζεται. Η καλοπληρωμένη
αγκαλιά σπάει σε χιλιάδες κομμάτια . Και από όλα τα σημεία του κακοστημένου
σκηνικού φάνηκε πεντακάθαρα ο Εγωισμός
του ανθρώπου που στην πορεία της προβεβλημένης ζωής του ξέχασε αυτό που στην
αρχή ίσως ήξερε καλά. Όταν λείψει η Ταπείνωση από τα καλά έργα και ο άνθρωπος
τολμήσει να πάρει το ανάστημα του Θεού , η Πτώση είναι εκκωφαντική και βέβαιη..
Ο Ιησούς που γεννιέται
ακούραστα κάθε χρόνο για να μας θυμίζει την ταπείνωση και τη μεγαλοθυμία του κατανοεί κάθε πτώση..Την πιο φοβερή και την πιο απαίσια..Φτάνει να ακούσει
τον πιο λυτρωτικό Αόριστο Β. Ήμαρτον!!!
Δεν κάνω δίκες. Δεν
συμμετέχω στις κατάρες και στις φωνές που φτιάχνονται από το ίδιο υλικό του
Εγωισμού και είναι το ίδιο καλοπληρωμένες. Δεν ρίχνω στην πυρά τις μάγισσες
ούτε ξυλεύομαι δρυός πεσούσης .Εύχομαι κάθε ανθρώπινη πτώση να οδηγεί στην
Μετάνοια και στη Συγγνώμη..Από τον Πέτρο που πρόδωσε τον ίδιο το Θεό και
έκλαυσε πικρώς και τον Ιούδα που κρεμάστηκε γιατί παρέδωσε έναν αθώο επιλέγω
τον πρώτο και σταθερά προσεύχομαι για τη σωτηρία και του δεύτερου, ξέροντας ότι
δεν απευθύνομαι στην μικροψυχία των ανθρώπων αλλά στην απέραντη καλοσύνη του
Ζώντος Θεού…
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
