Κική Δημουλά
«Μισό φεγγάρι»
Βλέπω ένα γούβωμα βαθύ.
Ποιο χέρι αρπακτικό
μπήκε πήρε πολύ έφυγε
και δεν πρόφτασα;
Άραγε σε ποιο όνειρο
ανέθεσα του όλου τη φύλαξη
και το πήρε ο ύπνος;
Ακούω το νυχτολούλουδο
σαν κούκος ρολογιού
πετάγεται έξω απ’ το άρωμά του
φωνάζοντας
νύχτωσε βγες να δεις
και είδα να χαράζεται
ψηλά ένα μισό
και ούτε φεγγάρι
σα μαχαιριά σε υπερφυσικό
θεού σαγόνι ή μάλλον
σαν φιλιού το κάτω χείλος
και το επάνω να φιλάει το σκοτάδι
–ποιος και σε ποιον μισοείπε:
αν είναι αργά κοιμήσου
στο κρεβάτι μου εσύ
κι εγώ στον καναπέ.
Αχ, υπομνηστικό φεγγάρι
στέκεις εκεί πάνω
σα μισή ωραιότητα
και σαν ολόκληρη ευκαιρία
κοιτάζοντάς σε να μετρώ
πόσα μισά δεν πρόλαβα
ν’ αφήσω.
Υ.Γ:
Το μισό και το ολόκληρο..
Μύθος ή αλήθεια
Για κουκιά
Και ρεβίθια
Το μισό και το ολόκληρο;
Ποιο είναι άραγε
Περισσότερο απόκληρο;
Σε μια ήσυχη λίμνη
Σαν φεγγάρι μισό
Σαν σπασμένο φλουρί
Πεταμένο
Χρυσό
Και μεγάλο κρεβάτι
Που έχουνε οι δυο
Γυρισμένη τη πλάτη;
Το μισό και το ολόκληρο
Δεν γνωρίζω
Ποιο είναι
Περισσότερο απόκληρο….